Chiapas

Vandaag zitten we op de achtste dag van onze reis. Een half uurtje voordat ik dit begin te schrijven zijn we de Guatemalteekse grens gepasseerd. Terwijl chauffeur Víctor onze bus over de slingerweggetjes van het vulkanische hoogland van Zuidwest-Guatemala leidt zal ik even een stukje voor jullie in elkaar zetten over onze dagen in Chiapas, de armste en zuidelijkst gelegen staat van Mexico. De hoop dat het me gaat lukken om het kort te houden heb ik al opgegeven.
Eerst maar eens terug naar zaterdag:

Dag 4
Gisteravond zijn we in het (voor Mexicaanse begrippen) moderne Palenque aangekomen. Modern moet je interpreteren als een lelijke groep betonnen laagbouw. We zijn hier dus ook niet voor de stad, maar voor de omgeving.

Een stuk buiten de moderne plaats ligt het oude Mayaanse Palenque. Deze stad behoort samen met Tikal, Copán en Calakmul tot de belangrijkste vier Mayastadstaten uit de klassieke periode (300-900 AD), de hoogtijdagen van de Maya’s. Deze stad van meer 25 vierkante kilometer is nog steeds voor veruit het grootste gedeelte overwoekerd door tropisch regenwoud. Het centrale plein met de omliggende gebouwen van de oude stad is al wel blootgelegd, bij elkaar zo’n 2 vierkante kilometer. Onder andere het paleis van de heersers en een aantal piramides en tempels zijn blootgelegd. In meerdere piramides zijn graven van vorsten gevonden, waaronder het graf van de bekendste Mayaheerser: Pacal.

Vanuit de opgraving zijn we de jungle in getrokken. Dat we eigenlijk nog steeds in de stad liepen was alleen te zien door de overwoekerde rechthoekige of piramidevormige heuveltjes overal rond en onder je, iets te bewerkt uitziende stenen die overal lagen en een enkele deuropening onder een tientallen meters hoge mahonieboom. De tocht gaat naar “de vergeten piramide”, een tempel die goed bewaard gebleven is en midden in het woud staat. Onderweg zien we een lief, klein, behoorlijk giftig slangetje, bananen- en Jesus Christusspinnen (ja, de eerste soort is geel en de tweede kan over water lopen), brulapen en een aantal vogelsoorten. Ook mogen we lekker wat termieten snacken: vinger op de termietenhoop houden, wachten tot er een aantal op gekropen zijn en ze vervolgens van je vinger aflikken. Pindasmaak.

Dag 5
De volgende ochtend reizen we door naar de stad San Cristóbal de las Casas. Onderweg stoppen we bij twee watervallen, Misol Ha en Agua Azul. Zeker de tweede is enorm en zeer mooi (zie foto’s). Langzaamaan rijden we steeds verder het Sierra Madregebergte in. Op zo’n 2100 meter ligt in een kom tussen de omliggende bergen het Spaans-koloniale San Cristóbal de las Casas.
San Cristóbal is met afstand de mooiste, gezelligste en alternatiefste stad die we tot nu toe gezien hebben. De smalle straatjes met fel gekleurde, honderden jaren oude geveltjes en de gezellige pleintjes met palmen en marktjes worden voor een flink deel bevolkt door indianen en hippies. Bovendien stikt het er nog van de kroegen en goede koffietentjes met livemuziek. Als ik ooit naar Mexico ga emigreren…

Dag 6
Vandaag zijn we naar twee hedendaagse Mayadorpen in de omgeving van San Cristóbal geweest. Hoewel ze door precies één berg van elkaar gescheiden hebben ze elk een compleet andere cultuur en zelfs een andere taal.

Chamula is de meest bizarre van de twee. Officieel zijn de Chamula-maya’s katholiek, ze hebben echter geen priesters, kerkmissen of christelijke rituelen. Johannes de Doper is de belangrijkste figuur in de kerk, vandaar dat de doop het enige ritueel is dat de Chamula’s kennen en dat schapen heilig voor ze zijn. Het hele jaar door loopt de bevolking in voornamelijk zwarte en witte wollen kleding.
Wat pas echt bijzonder is is wat er binnen de muren van de kerk gebeurd. De vloer is bezaaid met dennennaalden, er staan geen kerkbanken, overal op de vloer staan rijen kaarsen voor kasten met beelden van heiligen erin. Regelmatig komen er groepjes Chamula’s met wat kippen of eieren en flesjes cola binnen. Die worden geofferd om de ziel te reinigen. Erg christelijk en zo…

Zinacantán is een stuk minder vreemd, de inwoners zijn dan ook voornamelijk handelaren en dus veel in contact met de westerse cultuur, terwijl de Chamula’s boeren en nogal op de eigen gemeenschap gericht zijn. Bij een lokaal gezin krijgen we traditioneel voedsel te eten: tortillas van zwarte maïs met bonen en pompoenzaden en poch (zelf gestookte sterke drank). Dat is echt krengensterk spul!

Dag 7
De oude Mayabeschaving hebben we al een paar dagen geleden achter ons gelaten, en het duurt ook nog wel een week voordat we daar weer wat van gaan zien. Tot dat moment gaan we vooral moderne Maya’s en natuur zien.
Zo is vandaag een natuurdagje: met een speedboot door de Sumaderokloof op zoek naar wilde dieren. Niet zo moeilijk, want deze bijna 1000 meter diepe kloof stikt van de vogels en krokodillen. Ook heel tof is een hoge waterval in een bocht waar de wind hard omheen waait: al het water wordt weggeblazen. Wel een beetje spijtig is dat het rivierwater een beetje de kleur van een te slappe cappuccino heeft doordat het regentijd is.

Dag 8
Ondertussen zitten we dus op de achtste dag en hebben we nu al wel een behoorlijk stuk afgelegd door het Guatemalteekse hoogland. Hier is het nog een uur vroeger dan in Mexico (8 uur vroeger dan Nederland dus). Met een beetje geluk zijn we met een uurtje of anderhalf in Panajachel aan het Lago Atitlán, waar we de komende dagen door gaan brengen.

Ik denk dat de volgende update ergens in het weekend vanuit Antigua zal komen voordat we El Salvador in gaan.