The highlands

Tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Een druk programma, slechte internetverbindingen en een buik die het El Salvadoraanse en Hondurese eten niet meer helemaal aan kon (met de niet al te prettige en waterige gevolgen van dien) maakten dat ik er niet echt aan toe kwam. Tot een week geleden zijn jullie nog bij, dus daar pak ik de draad maar weer op.

Dag 9

De dag hiervoor zijn we aangekomen in het gebergte van Zuid-Guatemala. Deze bergen zijn deel van de bergketen die door heel Centraal-Amerika langs de Pacific loopt. In dit gebergte ligt het Lago Atitlán tussen drie vulkanen ingeklemd. Aan de rand van dit meer liggen verschillende plaatsjes waarvan Panajachel, onze uitvalsbasis in deze streek, er een is.

Deze ochtend zijn we naar de indianenmarkt in het plaatsje Chichicastenango geweest. Het plaatsje stelt niet zo veel voor, maar tijdens de wekelijkse markt staan alle pleintjes en straatjes vol met kleurige en vooral volgepropte kraampjes met opdringerige Mayavrouwtjes erbij. Stapels handgeweven kleden, zakken met chilipepers, oude mannetjes die machetes verkopen, kraampjes met aardewerk en vooral een boel andere mensen: claustrofobisch vol.
Ook hier waren sjamanen voor de kerk en op het kerkhof bezig met offers: naast hars, wierook en kaarsen hebben we ook dingen als kippen en bossen pepers verbrand zien worden. En nog steeds zo dat onder het Christendom moeten vallen…

Hierna zijn we vanaf Panajachel het Lago Atitlán overgevaren in een niet al te stevige speedboot naar San Juan de la Laguna. In dit kleine plaatsje worden we ondergebracht bij gastgezinnen. Onze gastheer, Juan, was een lokale gids tijdens bergwandelingen en heeft eigenlijk de hele avond tegen ons aan lopen kletsen over diersoorten in Guatemala, het dorp en de omgeving, zijn werk en nog een boel meer. Heel leuk allemaal, en in het Spaans zowaar nog goed te volgen ook (dan ben je erg blij met je lessen Latijn en Frans). Maar dan wat terug proberen te zeggen terwijl je Spaans niet bar veel voorstelt en niemand in het gastgezin ook maar een woord Engels spreekt… niet heel handig. Verder mogen we nog een poging doen om te helpen met tortilla’s klappen (één groot fiasco, echt een ramp). Ook leren we nog wat woorden in het Tzotzil-Maya, terwijl we Juan proberen wat woorden in het Nederlands bij te brengen (nooit geweten dat het woord ‘huis’ zo moeilijk was voor buitenlanders).

Dag 10

De volgende ochtend is Juan al met een tocht de bergen in als wij om 7 uur wakker worden om terug te varen over het meer. Of ja, om 7 uur. Eigenlijk waren we al klaarwakker toen er om iets voor vieren een roedel wolven langs het dorp trok die alle honden en hanen in de omgeving aan het huilen/blaffen/kraaien kregen…
We worden door onze gastvrouw naar het haventje teruggebracht en met een ‘margtiosh y na’ang’ (Tzotzil-Mayavariant op houdoe en bedankt) zijn we onderweg naar Antigua.

Antigua is de oude hoofdstad van Guatemala en lange tijd de hoofdstad van de Spaanse koloniale overheersing in Meso-Amerika. Nadat de stad verschillende keren door aardbevingen verwoest werd is Guatemala-stad in 1773 gesticht als hoofdstad van Guatemala. Daarin investeerde Spanje en Guatemala zelf na de revolutie onder leiding van Santander veruit het meeste geld. Gevolg daarvan is dat tussen de kleurige koloniale huisjes van het centrum van Antigua nog steeds de ruïnes van de door de aardbeving van 1773 ingestorte kloosters en kerken staan. Best vreemd. Verder lijkt Antigua qua sfeer veel op San Cristóbal in Chiapas, alleen zijn er een stuk minder hippies helaas… gelukkig wel goede koffiebarretjes.

Dag 11

Vandaag vertrekken we om 4 uur ’s nachts. Half 4 opstaan op een zaterdag… Dat is zo ongeveer de tijd dat ik thuis ben na een doorsnee vrijdagavond uit. Ach, het doel is goed: de zon op zien komen tijdens het beklimmen van de Pacaya, een van de vulkanen die rond Antigua liggen. Helaas is het ontzettend mistig en bewolkt, dus de zon zien we niet totdat we bijna bij het hoogste punt zijn, lang na zonsopgang dus. Maakt niet echt uit, dat was nou niet echt de reden dat ik mee ging: de Pacaya had de dag hiervoor een kleine uitbarsting gehad. Een stroom lava was tot 150 meter van de top naar beneden gekomen en was nog steeds heet genoeg om er marshmallows boven te roosteren. Epic.
Helaas was het te gevaarlijk om tot de lava sputterende krater omhoog te klimmen, helaas geen echte lava in vloeibare vorm gezien dus. Door de donkere wolken, mist, dorre vlakte om me heen, rookpluim uit de krater en de hitte op sommige plaatsen kreeg ik toch wel een paar Mount Doom visioenen. Cool.

Dag 12

Vandaag vertrekken we uit Antigua en laten we Guatemala voorlopig even achter ons. El Salvador is de volgende stempel in het paspoort. Dat dachten we althans, want dat doen ze sinds kort niet meer. Stelletje krenten… Het landschap is hier nog steeds bergachtig, maar de begroeiing begint weer echt tropisch te worden. De sporadische dennenboom in Guatemala wordt vervangen door bananenpalmen en kapokbomen.

Een stukje over de grens liggen wat archeologische opgravingen uit het Mayarijk. Twee hebben we bezocht, Tazumal en Joya de Cerén.

Tazumal bestaat eigenlijk uit één rommelige piramide die stukje bij beetje door verschillende culturen is opgebouwd: een deel is Olmeeks, het volgende Mayaans, Tolteeks of Azteeks. Best boeiend, niet zo spectaculair. Bovendien zie ik er niet heel veel van omdat ik een deel van het bezoek boven het toilet hang. Héél fijn.

Joya de Cerén is een beetje vergelijkbaar met Pompeii. Een normaal boerendorp ui de zevende eeuw dat door een vulkaan is bedolven met meters as. Geeft een reëler beeld van het dagelijks leven van de doorsnee Maya dan de grote piramides en paleizen van Palenque, Uxmal of Chichén Itza, maar heel spannend zijn tien lemen hutjes van een paar vierkante meter niet.

Dag 13

Nu gaan we maar weer eens een dagje de jungle in met een wandeltocht door nationaal park El Impossible. Dat heet zo omdat er een grote kloof dwars doorheen loopt waardoor het onmogelijk was om langs die weg de oceaan te bereiken, waardoor je een behoorlijk stuk om moest reizen.
Ruim twee uur, mooie uitzichten over de Pacific, verschillende vogel- en spinnensoorten en een snack van Santa Maria (een bittere, maar schijnbaar gezonde plant) later zijn we heen en weer gelopen naar de plaats waar een hangbrug het enige oversteekpunt van de kloof vormde, ploffen we in een hangmat met een kop lokale koffie. Zeker niet slecht.

Dag 14

Vandaag gaan we vanuit El Salvador door naar Honduras, hoewel ze voor honderden kilometers aan elkaar grenzen is het sneller om via Guatemala naar Copán Ruinas te reizen. Deze moderne stad is gebouwd bij de ruïnes van Mayastad Copán, een van de vier belangrijkste stadstaten uit de klassieke periode. Dat het redelijk toeristisch is is wel te zien aan de vele hotelletjes, restaurantjes en de Duitse bierbrouwerij.

Omdat we hier weer wat meer in het laagland zitten is de temperatuur hier weer een stuk hoger. Waarschijnlijk is dit de trigger dat ik ’s avonds weer ziek word. Gelukkig blijft het hier voorlopig bij.

Dag 15

Vandaag gaan we naar Copán. Het oude Copán dan, dat tot de tiende eeuw een van de grootste steden van Midden-Amerika was. Het opgegraven ceremoniële centrum van de stad is nog steeds half overwoekerd door de jungle. Samen met de enorm gedetailleerde beeldhouwwerken en reliëfs en de vele kleurige papegaaien in de boomtoppen geeft dit een behoorlijke mysterieuze Indiana Jones-sfeer.

De stad is ronduit prachtig: een heilige piramide met een trap die bedekt is met meer dan 2000 gebeeldhouwde hiëroglyfen, stèles van de keizer Augustus van Copán: koning Achttien Konijnen (arme vent, zeker als je voorgangers namen als Blauwe Quetzal en Rook-Jaguar hebben), een Akropolis met tempels en piramides en overal maskers van goden (vooral weer Tlaloc/Chaac) en koningen.

Als je hier dan ook nog een gids hebt die je verhalen vertelt uit de Popol Vuh (Mayaanse mythologie) en je het cijfersysteem van de Maya’s en het vertalen van enkele hiëroglyfen op beelden en tempels leert, krijg je mij al helemaal blij. Echt een geweldige dag.

En nu ben ik weer terug in het hotel en zit ik lekker in een luie stoel onder de overkapping rond de patio bij het zwembad dit te schrijven en John Mayer’s twee dagen oude Paradise Valley te luisteren.

“‘Cause this little bit of summer’s what the whole year is all about.”

I agree.